Lutowy wierszyk dla Popowiczanek

Wybór hasła na naszym blogu na miesiąc luty obudził poetów i zwolenników ludowych przysłów. Czesław "z Babiego Lata" przysłał mi dwa przysłowia, w tym takie (chyba mniej znane):

Czasem się luty zlituje, że człek już wiosnę czuje, ale czasem tak się zżyma, że człek prawie nie wytrzyma!

Przysłowie świetnie pasuje do prognozy pogody - po kilku dniach ocieplenia idą mrozy. Rok temu Ania zaproponowała takie hasła na luty:

• Ostatnie bale w tym karnawale! Na koniec zapustów smaż pączki i dużo chrustu!
• Schyłek karnawału i Wielki Post w lutym: sytość i uciechy, umiar i pokuty.
• Miesiąc dosyć zmienny: półzimowy, półwiosenny. 

Pierwsze z nich było na naszym blogu.

Nasz sympatyk, ten od bajek (zobaczcie powyżej zdjęcie ze stycznia 2015; więcej zdjęć jest tutaj: Prelekcja prof. Jolanty Ługowskiej), napisał dla nas taki wierszyk:

Patrząc w sufit

Luty – miesiąc jest króciutki, 

jak dzień w zimie – krótko słońce 

grzeje, świeci,… noś więc butki 

ciepłe, zgrabne, pasujące

do Twych nóżek i pończoszek… 

Butki łatwo się ślizgają, 

a zadarty każdy nosek 

do słoneczka wystawiają.

Zaś w południe, słonko świeci 

intensywnie opalając 

zdrowe buźki – zdrowe dzieci 

na spacerek zapraszając.

Nowy problem się pojawił, 

bo Twój nosek , jak te z butków, 

też by chętnie się wystawił 

na słoneczko aż do skutku,

opalając się dzień cały – 

marząc, aby do wieczora 

siły Ci dopisywały 

ulicami spacerować. 

Pomyśl więc Popowiczanko: 

Luty – miesiąc bardzo mały; 

łaskę uczyń swoim noskom:

dzień w dzień z Wami miesiąc cały

spacerować będę w słońcu,

byście mogły być wygrzane

– to interes czysty w końcu 

tanim kosztem uzyskany. 

                         (aszust)