Jak zostać pisarzem?

Popowiczanka postanowiła sprawdzić, czy łatwo zostać pisarzem. Po wizycie u Tadeusza, kliknijcie tutaj: Popowiczanka z wizytą u Tadeusza,  z niecierpliwością czekała na warsztaty literackie w muzeum, no i doczekała się. Oto relacja z tych warsztatów.

Warsztaty prowadził Daniel Odija, zobaczcie zdjęcie obok i kliknijcie tutaj: Daniel Odija - Culture.pl oraz tutaj: Warsztaty twórczego pisania. Jego powieść "Niech to nie będzie sen" była nominowana do Paszportu "Polityki" i Europejskiej Nagrody Literackiej. "Tartak" i "Kronika umarłych" były nominowane do Nagrody Literackiej Nike 2004 (finał) i 2011, kliknijcie tutaj: Kronika umarłych oraz tutaj: NIKE 2011 - nominacje. Popowiczanka lepiej trafić nie mogła.

Na warsztaty zapisali się młodzi entuzjaści dobrej literatury. Wśród młodych Popowiczanka czuje się najlepiej. Dlatego z łatwością zniosła stres związany z literackimi ćwiczeniami, które musiała wykonać, a robiła to pierwszy raz w życiu. Potraktowała ćwiczenia  jak naukę poprzez zabawę.

Wszystko zaczęło się od pisania "haiku" - trójwersowych miniaturek poetyckich. Jeśli nie wiecie, co to jest haiku, to kliknijcie tutaj: Polski portal literacki - haiku. Haiku powinno zawierać elementy opisu przyrody i jakąś autorską refleksję.

W pierwszym haiku Popowiczanka użyła siedmiu z dziewięciu wylosowanych słów. Odrzuciła "weranda, zielony" i wyszło jej tak:

Milczący świt

całuje brązowych ludzi

na żółtej plaży. 

Ta miniaturka niestety nie miała nic wspólnego z prawdziwym japońskim haiku. Trudno. Z drugą, autorską, miniaturką poszło Popowiczance jeszcze gorzej. Miniaturkę

"Nigdy nie jest nigdy końcem czegoś, co zaczęło się wczoraj" 

Daniel słusznie zakwalifikował do nurtu filozoficzno- matematycznego, bo przyrody w niej nie było.

Popowiczanka w trakcie warsztatów napisała też scenkę rodzajową, w której musiała się odwołać do pięciu zmysłów: słuchu, wzroku, dotyku, węchu i smaku. Scenka nazywała się "Tęczowa opera" i była zainspirowana wczorajszym koncertem kameralnym w operze (bilety jak zwykle załatwiła Jasia), w związku z premierą Fidelia, kliknijcie: Fidelio.

Uczestnicy warsztatów z uwagą słuchali rad Daniela, bazujących na jego osobistych doświadczeniach, analizowali teksty oraz obiecali zrobić zadanie domowe, które ma opisać "zewnętrzność i wewnętrzność bohatera". Popowiczanka robiła notatki. Jak ją poprosicie, to Wam powie, czego na warsztatach literackich nauczyła się.

Wyszła z muzeum Pana Tadeusza bardzo zadowolona. Gdy wchodziła padał deszcz:

gdy wychodziła świeciło słońce. Jak myślicie, o czym to świadczy?